Tim Overdiek: Humor hield ons op de been
Tim Overdiek, toen adjunct-hoofdredacteur bij NOS Nieuws, verloor in 2009 zijn vrouw. Inmiddels is hij therapeutisch coach, gespecialiseerd in rouw bij mannen. Vorig jaar verscheen zijn boek ‘Als de man verliest’, dat hij samen met mannencoach Wim van Lent schreef.
Wat is voor jou de belangrijkste les in het boek?
“Man, je bent niet alleen! Hulp vragen ligt voor mannen niet voor de hand. Mannen hebben de neiging om dingen in hun eentje op te lossen. Dat kan soms best gevaarlijk worden. De hoofdstukken ‘Isolement’ en ‘Suïcide’ zijn daarom heel belangrijk, zelfs van levensbelang. In ons boek tonen we vooral begrip met de onmacht die mannen soms zo eenzaam kan doen voelen, door
veel voorbeelden te geven en humor en mannentaal te gebruiken. Herkenning is vaak al de eerste stap om je te realiseren dat tegenslag niet onoverkomelijk hoeft te zijn.”
Je noemde het eerste jaar na het overlijden van Jennifer ergens ‘een dierbaar jaar’. Wat maakte het dierbaar?
“Ik heb even geaarzeld om het woord ‘dierbaar’ te gebruiken. Het was natuurlijk een vreselijk jaar, vol verdriet, woede en gemis. Maar met mijn zoontjes, toen 9 en 12 jaar, heb ik ook gelachen. Humor hield ons op de been. We zijn sterker geworden. Noem het veerkracht. Dat maakte het een dierbaar en onvergetelijk jaar, ook al zou ik het onmiddellijk willen inruilen als ik er Jennifer mee terug zou kunnen krijgen. Maar ja, zo werkt het niet in het leven.”
Kun je rouw ooit echt verwerken volgens jou?
“Verwerken wel, ja. Maar de rouw houdt nooit op. We zijn nu tien jaar verder na het overlijden van Jennifer. Mijn jongens zijn 19 en 22 jaar, en het gaat goed met ze. Door meteen de rouw aan te gaan, en mijn verdriet aan hen te laten zien, hebben we met zijn drietjes goed ‘rouwwerk’ verricht. Mijn vader overleed 42 jaar geleden, ik was toen 13 jaar. Gerouwd hebben we niet in die periode. Zijn dood ben ik pas echt onder ogen gaan zien tijdens mijn opleiding tot therapeutisch coach. Daarom weet ik dat we op onze eigen manier ook met Jennifers dood bezig zullen blijven. Er was na een jaar of vijf, zes een moment dat ik me realiseerde niet langer verdriet te voelen als ik aan Jennifer dacht maar vreugde. Dat was een kantelpunt in mijn rouw. Haar dood was niet alleen draaglijk geworden, maar gaf ook inspiratie.”
Hoe kun je iemand die rouwt bijstaan?
“Je hebt vaak twee ‘groepen’ mensen, die allemaal met de beste intentie proberen te helpen. Sommigen kiezen net de verkeerde woorden of bieden aan dat je ze altijd mag bellen (wat je als achterblijver niet zo makkelijk doet). Anderen weten dat er soms geen woorden zijn. Die zijn er voor je, komen gewoon even langs en doen iets simpels als de kinderen meenemen naar de film of een pan lasagna afgeven. Wees er gewoon voor ‘ons’. Ik was best eigenwijs. Als man besloot ik om het in mijn eentje te doen, en meteen ook maar de beste weduwnaar aller tijden te worden. Zo maakte ik het mezelf niet makkelijk. Dat is de
grootste les geweest. Nieuwbakken weduwnaars druk ik ook op het hart: vraag om hulp, en laat je helpen. Doe het niet alleen.”
Kan de dood – hoe onverteerbaar ook – ook iets moois voortbrengen?
“Helaas wel. Ik zeg ‘helaas’ omdat ik zo’n hartgrondige hekel heb aan het woord zingeving. Toch is het zo. Jennifers dood heeft betekenis gegeven aan mijn leven. Ik ben een betere man geworden, een rijker mens. Het heeft tot verdieping geleid in de wijze waarop ik in het leven sta. Niet alleen als therapeut, maar ook en vooral als man, vader, zoon en partner in de liefde. Met al mijn fouten, want ook daarmee zou ik nog wel een boek kunnen vullen.”
Als de man verliest, Tim Overdiek & Wim van Lent, Uitgeverij Balans, € 21,99